Varmak


Odamdayım. Hava kararmak üzere. Perde hafif aralık, camdan gökyüzünü görüyorum. Çiçeğimde gökyüzüne bakıyor.
Çünkü ondan alıyor hayata tutunduğu ışığı... Peki biz günde kaç kere kaldırıp kafamızı bakıyoruz gökyüzüne? Kaç kere ışığından gözlerimiz kamaşıyor da derin bir nefes alıyoruz içimize? Hep bir telaş içerisinde, neden durupta bir soluklanmıyoruz? Neden hayatımızı sindire sindire yaşamıyoruz?

"E çünkü çağın gerektirdiği böyle"

İnsanlar çağlar boyu hep bir amaç içerisinde koşuşturup duruyor. Kimi daha yeni ağarmakta olan gökyüzünü bile farketmeden evlerini terkedip işe gidiyor, kimi okula... Hep bir yere varmak gayesindeyiz. "Varmak" ne rahatlatıcı bir kelime. Amaca ulaşmak, erişilmek istenen yere ayak basmak.

Varmaya çalışırken kaçırdıklarımızı düşünürüm hep. Mesela kaç kişi telaşsız varmaya çalışıyordur ulaşmak istediğine? Varmaya çalışırken bakıyor mudur denize, gökyüzüne, kuşlara, ağaçlara, kedilere, köpeklere?

İnsanlar varmaya çalışırken birbirlerinin yüzlerine bile bakmıyor bugünlerde...

Var olmanın dayanılmaz hafifliği yerini varmanın dayanılmaz ağırlığına bırakıyor.
Var olarak varmak varken yok olarak varıyoruz. Peki var oluyor muyuz?

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

An.

Özlemek. Eski Türkçe bir sözcük. Kökü ise “öz”. Öz, yani en temel anlamıyla benlik, ruh hali, kendidir. İnsanın özlediği kalbinin çekirdeğidir, özü yani en saf halidir. Bu kadar içsel bir duygu herkese karşı duyulan bir eylem olmasa gerek. Peki biz kimleri özleriz? Sevdiklerimizi, beraber gülebildiklerimizi, bu hayatta olmasını istesekte artık olmayacaklarını bildiklerimizi… İnsanlığımız özleyişlerimizle alımlı diyor Ümit Yaşar Oğuzcan, yaşantımız özlemlerle güzel. Özlemin buruk bir tadı var… O yüzümüzü ekşiten buruk tadı hemen hemen hepimiz biliriz. Bir eylem bu kadar acı verici olurken onu neden bu denli çok sever ve benimseriz? Sonunda o şeye kavuşacağımızın hayali mi bizi özlemeye tutundurur? Ümit Yaşar ekliyor özleme; “bir kokusu var bütün çiçeklere değişmem” Bu kadar buruk bir tadın nasıl bu kadar güzel bir kokusu olur? Özlemek ve beklemek iki zıt kelime. Özlemek içimizi kıpır kıpır yaparken beklemek içimize beton döker adeta. Ama özlediklerimizi bekleriz. Telaşımız yoktur. Sonsu...
Devamı